Alte Rollenspiele » parce que je ne regarde vraiment

We inspireren elkaar. Ik heb altijd gespeeld met het idee om ultra trail races te lopen, sinds de middelbare school toen ik las dat Ann Trason een 100 mijl trail race won met een losse quad-spier. Ik hou van het bos, ik hou Nike Presto Fly Damen van de uitdaging van een lange race en ik ben niet bang om aan het werk te gaan, dus het leek me een goede pasvorm. Zoals met zoveel dingen, gebeurt het leven en glippen de dingen weg, maar toen mijn toen 6-jarige me aankeek en zei: "Mama, je zou een race van honderd mijl moeten doen, ik weet dat je het zou kunnen!" Ik had me als een jong meisje gevoeld en begon mijn eerste ultrarace te plannen. Mijn man en ik deden zijn eerste Spartan samen en moedigden elkaar aan via elk van de obstakels. Medailles en trofee?n overtreffen snuisterijen en foto's in ons huis, en ze hebben veel betere verhalen achter zich.

Dat wil niet zeggen dat onze levensstijl zonder problemen en nadelen is; Ik noemde al de stofkonijntjes. Vaak heb ik het gevoel dat onze huishouding meer een oefening is om op de rand van anarchie te balanceren dan om netheid te Nike Air Pegasus 83 Mens bereiken. Terwijl we samen trainen, bereiken we zelden het felbegeerde sit-down diner voor het gezin. De meeste nachten worden van tevoren zorgvuldig gepland om te passen in trainingen en oefeningen.

Ik geloof echter dat beweging een essentieel onderdeel is van het mens-zijn. Ik geloof ook dat atletiek ons ??veel lessen leert die van toepassing zijn op het leven, en ik ben elke dag dankbaar dat ik dat met mijn familie kan delen. En het goede nieuws is dat we in het geval van een stofopstand goed uitgerust zijn om ze af te weren.

Het is vrijdagavond en ik heb een wilde avond om hiervan te nippen, alle september-uitgaven door te bladeren en de US Open te bekijken.

Eerder in de zomer had ik besloten om niet weg te gaan voor Memorial Day en Labor Day en verveelde en me eenzaam en betreurde ik die beslissingen, maar ik ben meer dan Nike Internationalist Damen oké om dit weekend aanwezig te zijn. Ik werd vanmorgen wakker met een zere keel, dus ik kom zeker iets tegen. Na een paar late nachten deze week (/ maand / zomer) zegt mijn lichaam dat ik de eff moet vertragen. Naar behoren genoteerd, lichaam, naar behoren genoteerd.

Laten we een beetje vrijdag kletsen, hè?

- Een willekeurige dinsdagavond waardoor ik gelukkig op mijn bank zat totdat een vriend sms'te dat ze in de Union League Club was met mijn favoriete wijn, Babich. (Oh, en een paar leuke jongens.) Dat werd een reis naar de Metropolitan Club. Dat werd een reis naar een chique bar waarvan ik de naam niet meer weet. Ik ga niet elke dag naar privéclubs en chique bars, maar als ik dat doe, is het episch. En op nachten dat ik in bed zou moeten liggen, duidelijk ...

Strikt genomen wordt evenwicht gedefinieerd als het vermogen om rechtop en stabiel te blijven vanwege een gelijkmatige gewichtsverdeling. Dit is zeker van toepassing op de meeste trailrunners - hoewel vallen soms onvermijdelijk is. Ik wil het echter hebben over een ander soort balans, een die te maken heeft met de stabiliteit van iemands geest en staat van zijn. Ik streef constant naar evenwicht. Misschien lach je, spot zelfs, dat een ultra runner de betekenis van het woord kent. Balans? Ik ben inderdaad bekend met de term en streef naar evenwicht in mijn dagelijks leven.

Eerst begin ik met rennen. Het is een groot deel van mijn leven en mijn favoriete manier om van de natuur te genieten. Ik wil het echter niet overdrijven. Dit is om overtraining te voorkomen, maar nog belangrijker, om burn-out of gebrek aan motivatie in mijn hardlopen / racen te voorkomen. Ik breng mijn training in evenwicht: kilometers, uren en verticale winst.

Het is niet altijd gemakkelijk om dit evenwicht te bewaren. Gehoord Adidas Stan Smith Damen van FOMO (Fear Of Missing Out)? Hoe zit het met YOLO (je leeft maar een keer)? Ik word het slachtoffer van deze kwalen, vooral wanneer ik op reis ben of een nieuw gebied verken. Het enige dat ik wil doen is uitstappen en urenlang de berg oprennen die ik zie! Natuurlijk ga ik er achteraan, maar ik houd constant in de gaten hoe ik me voel. Ik geef mezelf de vrijheid om te vertragen, een training over te slaan, een extra rustdag te nemen of langer te gaan als ik me goed voel. Ik ben toegewijd aan mijn trainingsplan, maar wil een speelsheid en geluk met hardlopen behouden. Deze balans houdt me hongerig naar meer.